Split

Poświęcona Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny, jest także znana jako Katedra św. Duje. Katedra znajduje się w kompleksie pałacu Dioklecjana w Splicie, na Perystylu i pierwotnie była mauzoleum cesarskim, zbudowanym na początku IV wieku. Jest to najstarsza katedra na świecie.

W VII wieku Awarowie i Słowianie zniszczyli Spalato [Split]. Pozostali przy życiu mieszkańcy uciekli na wyspy, skąd po pewnym czasie część z nich wróciła na kontynent i osiedliła się w opuszczonym pałacu cesarskim. Zamienili cesarskie mauzoleum w kościół chrześcijański, usunęli pogańskie bożki i sarkofag, w którym spoczywał cesarz.

Starożytna rzymska świątynia położona na zachód od Placu Perystylu, centralnego punktu Pałacu Dioklecjana. Podobnie jak reszta zespołu pałacowego, został zbudowany w latach 295-305. Chociaż powszechnie nazywa się ją Świątynią Jowisza, kwestia jej pierwotnego przeznaczenia jest niejednoznaczna.

Dziś w dawnej świątyni znajduje się XIII-wieczna prowizoryczna chrzcielnica, która powstała z XI-wiecznych spoli, a także dwa sarkofagi, w których pochowano średniowiecznych arcybiskupów Jana II i Wawrzyńca.

Pierwotnie kościół był trójnawową bazyliką z trzema półkolistymi absydami od wschodu i wpisanym transeptem.

Z kompleksu, który został poważnie uszkodzony w czasie II wojny światowej, pozostałości archeologiczne kościoła przedromańskiego z XI wieku, późnogotyckiej kaplicy biskupa Splitu Arnira z XV wieku, dzieło Juraja Dalmatinaca i dzwon zachowała się wieża z XVIII wieku, znajdująca się na północ od kościoła.

Średniowieczny zamek zbudowany w XV wieku. Na początku XIX wieku zamek utracił swoje przeznaczenie obronne, a południowe mury rozebrano w latach 1806-1807 na rozkaz Augusta de Marmonta podczas wojen napoleońskich.  Obecnie z zamku pozostała duża wieża centralna i mniejsza wieża wschodnia wraz z łączącym je murem.