Węgry | zabytki, atrakcje, turystyka

Jest jedną z najstarszych i najbardziej cenionych w Europie Środkowej. Węgry mają świetne warunki do uprawy winorośli dzięki zróżnicowanemu klimatowi i glebom, a winiarstwo rozwija się tam od czasów rzymskich.

Węgry mają 22 regiony winiarskie, ale kilka z nich jest szczególnie znanych:

• Tokaj – najbardziej znany region winiarski, słynący z Tokaji Aszú, czyli słodkiego wina deserowego z winogron porażonych szlachetną pleśnią (Botrytis cinerea). Tokaj jest uważany za pierwszą na świecie oficjalnie sklasyfikowaną apelację (1737 r.). Król Ludwik XIV nazwał Tokaji Aszú „winem królów i królem win”.

• Eger – znany z czerwonego kupażu Egri Bikavér ("Bycza Krew"), który musi zawierać co najmniej trzy różne szczepy winogron, z dominacją Kékfrankos. Produkuje się tu też białe wina, np. Egri Csillag.

• Villány – region na południu Węgier, uznawany za najlepszy do produkcji mocnych, czerwonych win (np. z Cabernet Franc, Merlot, Kékfrankos). Często porównywany do Bordeaux.

• Szekszárd – podobnie jak Villány specjalizuje się w czerwonych winach, zwłaszcza w Egri Bikavér, ale w lżejszej wersji niż w Egerze.

Popularne szczepy winogron

• Białe: Furmint, Hárslevelű, Olaszrizling, Juhfark, Kéknyelű
• Czerwone: Kékfrankos (Blaufränkisch), Kadarka, Cabernet Franc, Merlot, Pinot Noir

Koronacja królów Węgier była jednym z najważniejszych rytuałów państwowych i miała bardzo uroczysty oraz ściśle określony charakter. Od XIV wieku ustaliły się trzy główne warunki, które musiały zostać spełnione, aby koronacja była uznana za prawomocną:

• Koronacja musiała odbyć się w katedrze w Székesfehérvárze – to historyczna stolica Węgier i miejsce pochówku pierwszego króla Węgier, Stefana I Świętego. Od czasów panowania Ludwika I Wielkiego (XIV wiek) przyjęło się, że tylko koronacja w tym miejscu gwarantowała legalność panowania.
• Króla musiał koronować arcybiskup ostrzyhomski – był on prymasem Węgier i najwyższym dostojnikiem kościelnym królestwa, co podkreślało religijny aspekt władzy monarszej.
• Użyta musiała być Święta Korona Węgier (tzw. Korona św. Stefana) – uważano ją za symbol suwerenności państwa i bez niej koronacja była nieważna.

Po zdobyciu Székesfehérváru przez Turków w 1543 roku koronacje zaczęto przeprowadzać w Bratysławie. W XVIII wieku przeniesiono je do Budy i katedry św. Macieja. Ostatnią koronację (Karola IV Habsburga w 1916 roku) przeprowadzono w Budapeszcie, ale zachowano tradycyjne elementy ceremonii.