Austria to kraj, który zaspokaja potrzeby zarówno miłośników przyrody, jak i entuzjastów kultury i historii. Jego urok i różnorodność sprawiają, że jest to doskonałe miejsce na każdą podróż.
Wiedeń - Stolica Austrii, Wiedeń, jest znana z bogatej historii, eleganckich pałaców, muzeów i oper. Schönbrunn, Hofburg i Belweder to tylko niektóre z licznych atrakcji, które warto zobaczyć. Miasto jest także słynne ze swojej kawiarni i kultury muzycznej, zwłaszcza operowej i koncertowej.
Określenie "Rakuzy" jako dawna nazwa Austrii w języku polskim pochodzi od węgierskiego słowa Rakus, które oznaczało Austrię lub austriackiego mieszkańca. To z kolei wywodzi się od niemieckiej nazwy miasta Raabs an der Thaya (położonego w Dolnej Austrii, blisko granicy z Czechami).
Węgrzy nazywali Austrię Rákócziország lub skrótowo Rakus, a Polacy przejęli tę formę jako Rakuzy. Było to popularne określenie zwłaszcza w XVI-XVIII wieku, zanim bardziej rozpowszechniła się nazwa Austria.
Podobnie Czesi na Austrię mówili Rakousy, co również pochodzi od tej samej nazwy.
Habsburgowie wywodzą się ze Szwajcarii. Ich nazwa pochodzi od zamku Habsburg, który znajduje się w dzisiejszym kantonie Argowia. Ród wyłonił się w XI wieku i początkowo był jednym z wielu lokalnych feudałów w Szwajcarii. Z czasem zaczęli ekspandować na tereny Austrii – w 1273 roku Rudolf I został wybrany królem Niemiec, a po zwycięstwie nad Przemyślidami w 1278 roku zdobył dla rodu Austrię, Styrię i Karyntię.
Cymbarka Mazowiecka i „habsburska warga”
Cymbarka Mazowiecka była córką księcia mazowieckiego Siemowita IV i została żoną Ernesta Żelaznego Habsburga, księcia Styrii i Karnioli. To właśnie ich małżeństwo wprowadziło do linii Habsburgów cechę znaną jako „habsburska warga” – przerośniętą dolną wargę i wysuniętą żuchwę (prognatyzm).
Chociaż wśród Habsburgów występowała wcześniej nieznaczna tendencja do prognatyzmu, to po Cymbarce cecha ta stała się wyraźniejsza i z czasem uległa nasileniu z powodu wielokrotnych małżeństw między krewnymi.
Istnieją przekazy sugerujące, że Cymbarka Mazowiecka była kobietą o niezwykłej sile fizycznej i energicznym charakterze. Według legend miała np. gołymi rękami łamać podkowy, co stało się częścią jej barwnego wizerunku w historiografii. Choć jej małżeństwo w Ernestem było polityczne, wszystko wskazuje na to, że było wyjątkowo udane i pełne uczuć - co nie było w tamtych czasach regułą. Ernest Żelazny miał darzyć Cymbarkę szczerą miłością i szacunkiem. Urodziła mu dziesięcioro dzieci, co samo w sobie mogło świadczyć o bliskiej więzi między nimi.
Cymbarka była szanowana jako matka dynastii i miała duży wpływ na swoje dzieci.
Habsburgowie w Polsce
Habsburgowie mieli boczną odnogę, która osiedliła się na Śląsku i w Żywcu. Najbardziej znanym przedstawicielem tej linii był Karol Stefan Habsburg, właściciel Żywca, który sympatyzował z Polską i wychował swoje dzieci w duchu polskości. W 1918 roku niektórzy politycy widzieli w nim kandydata na króla Polski, ale projekt nie doszedł do skutku.
Jego synowie, Karol Olbracht Habsburg i Leon Karol, uważali się za Polaków i walczyli w Wojsku Polskim.
Los Habsburgów żywieckich w III Rzeszy i PRL
W czasie II wojny światowej odmówili podpisania Volkslisty, przez co ich majątek został skonfiskowany przez nazistów, a Karol Olbracht był więziony przez Gestapo.
Po wojnie władze PRL także skonfiskowały ich dobra - Habsburgowie żywieccy zostali uznani za wrogów ludu i zmuszeni do opuszczenia pałacu. Karol Olbracht Habsburg do końca życia pozostał wierny Polsce, nie przyjął obywatelstwa austriackiego i w 1993 roku został pochowany w Żywcu.
Tytuł arcyksięcia został wprowadzony przez Rudolfa IV Habsburga w 1359 r. w tzw. Privilegium Maius – dokumencie, który miał podnieść rangę władców Austrii, zrównując ich z elektorami Rzeszy. Austria formalnie nie była nawet elektoratem, ponieważ Złota Bulla z 1356 r. przyznawała tytuł elektorów innym księstwom:
Habsburgowie byli cesarzami Świętego Cesarstwa Rzymskiego i nie koronowali się na królów Austrii, aby uniknąć rywalizacji z koroną cesarską. Władza cesarska była nadrzędna wobec królów, więc posiadanie tytułu królewskiego w Austrii nie dawałoby większego prestiżu niż bycie arcyksięciem i cesarzem.
