Hiszpania to popularny cel turystyczny, który przyciąga turystów z całego świata ze względu na swoją bogatą historię, kulturę, architekturę, piękne krajobrazy, kuchnię i plaże.
Oto kilka faktów na temat turystyki w Hiszpanii:
-
Hiszpania jest jednym z najpopularniejszych krajów turystycznych na świecie, odwiedzanym przez ponad 80 milionów turystów rocznie.
-
Najczęstszym celem turystycznym w Hiszpanii są miasta, takie jak Barcelona, Madryt, Sewilla, Walencja i Malaga, które oferują turystom wiele atrakcji, w tym zabytki, muzea, sklepy i restauracje.
-
Hiszpania jest znana ze swojej bogatej kultury i sztuki, a w szczególności z zabytkowych budowli, takich jak katedry, zamki i pałace. Niektóre z najbardziej popularnych atrakcji turystycznych to La Sagrada Familia w Barcelonie, Alhambra w Grenadzie oraz katedra w Toledo.
-
Hiszpania słynie z pięknych plaż, zarówno na wybrzeżu Morza Śródziemnego, jak i Oceanu Atlantyckiego. Najpopularniejsze plaże w Hiszpanii to m.in. Costa del Sol, Costa Blanca i Costa Brava.
-
Kuchnia hiszpańska jest znana na całym świecie, a niektóre z najbardziej znanych potraw to paella, tapas, gazpacho i churros z czekoladą.
-
Hiszpania jest również znana z fiestas, czyli tradycyjnych świąt, które odbywają się w różnych miastach i wiosekach w całym kraju. Najbardziej znane z nich to Feria de Abril w Sewilli, San Fermin w Pamplonie i Las Fallas w Walencji.
-
Hiszpania oferuje wiele różnych form turystyki, w tym turystykę kulturową, turystykę przyrodniczą, turystykę religijną, turystykę wina i turystykę sportową, w tym wędrówki górskie, wspinaczki i sporty wodne.
Jestem wielkim fanem stereotypów. Wbrew dzisiejszej modzie na ich przełamywanie, uważam że są znakomitym narzędziem do szybkiego przetwarzania informacji i ich porządkowania.
Zdarza się jednak, że życie weryfikuje je samo. I to jest właśnie przypadek Hiszpanii.
Jak wygląda Hiszpan, który zagnieździł się w naszych głowach? To ktoś jak Antonio Banderas: szczupły brunet obwieszony błyskotkami, ekscentryczny, hałaśliwy i z nieodłączną gitarą. Taki Hiszpan znakomicie uwodzi kobiety, drażni byki i co pięć minut krzyczy Ole! No i oczywiście jest miłośnikiem tapas.
A jak wygląda rzeczywistość?
Z całą pewnością typowy Hiszpan to najczęściej brunet, a bary serwujące tapas są w w tym kraju bardzo popularne. I na tym koniec.
Hiszpania jaką zobaczyłem, to kraj z najbardziej introwertycznym społeczeństwem w Europie. Ludzie są cisi, skupieni na sobie i zdają się bardziej zwracać uwagę na drogę, po której idą, niż na ludzi wokół. Ilość przystojnych Banderasów czy gorących seniorit w całości populacji także nie odbiega od europejskiej średniej.
Spodziewasz się Don Kichota a dostajesz Sancho Pansę.
Kuchnia hiszpańska.
Właściwie trudno powiedzieć co ja wyróżnia na tle kuchni tego regionu. Francuzi maja swoje żaby i ślimaki, Portugalczycy jajecznicę z dorsza a kuchnia hiszpańska wygląda trochę blado. Jedyne co mi przychodzi na myśl to właśnie tapas i większe niż w innych krajach wykorzystanie ryżu.
Nie znaczy to że kuchnia hiszpańska jest zła, w Hiszpanii znajdziecie mnóstwo dobrych potraw z owoców morza, ryb, wołowiny czy wieprzowiny, ale ciężko stwierdzić czym one się różnią od tego co możecie dostać np. we Włoszech.
Mówiąc o kuchni, warto także wspomnieć o napojach. Otóż w Hiszpanii, ale też w Portugalii ludzie w restauracjach wybierają głównie piwo, a nie, jak w naszych wyobrażeniach o południowcach, wino.
Tapas - hiszpańska tradycja kulinarna
Tapas polega na serwowaniu małych porcji jedzenia, często jako przekąska do wina, piwa lub innych napojów. W zależności od regionu i lokalu tapas mogą być darmowe lub płatne, podawane jako część większego menu.
Zasady jedzenia tapas
- W niektórych miastach, zwłaszcza w Andaluzji, tapas można zamawiać w różnych rozmiarach: tapa (mała porcja), media ración (średnia) i ración (pełna porcja).
- W Madrycie i Barcelonie tapas są najczęściej płatne, podczas gdy w miastach takich jak Granada czy León często dostaje się darmowe tapas do napoju.
Istnieje ogromna różnorodność tapas, ale do najpopularniejszych należą:
- Patatas bravas – smażone ziemniaki z pikantnym sosem pomidorowym i/lub aioli.
- Tortilla española – omlet z ziemniakami i cebulą.
- Gambas al ajillo – krewetki smażone w oliwie z czosnkiem i chili.
- Pulpo a la gallega – gotowana ośmiornica z papryką i oliwą, typowa dla Galicji.
- Pimientos de padrón – smażone zielone papryczki, niektóre łagodne, inne ostre.
- Jamón ibérico – cienko krojona, dojrzewająca szynka iberyjska.
- Boquerones en vinagre – marynowane sardele w oliwie i occie.
Hiszpania | España - etymologia
Hipoteza fenicka
Żeglarze i kupcy feniccy, dotarli na Półwysep Iberyjski około IX–VIII wieku p.n.e. Nazwa, którą mogli nadać temu obszarowi, to:
"I-shapan-im" lub "I-span-ya" – najczęściej interpretowana jako „ziemia (lub wyspa) królików/damani skalnych”. Taką wersję podaje m.in. rzymski autor Strabon, który wspomina, że Fenicjanie mieli zobaczyć na Półwyspie Iberyjskim mnóstwo królików (choć mogły to być damany, ponieważ Fenicjanie pochodzili z Bliskiego Wschodu i mogli nie znać królików jako takich). Rzymianie tę nazwę przekształcili w Hispania.
Inna wersja tej teorii mówi, że rdzeń "span" pochodzi od fenickiego "sapan", co oznaczało "ukrywać, zakopywać", co mogłoby odnosić się do bogactwa ukrytego w ziemi – np. rud srebra czy cyny. W tym ujęciu "I-sapan-im" mogłoby oznaczać „kraj metali”, szczególnie że Półwysep Iberyjski był znany ze złóż srebra i cyny, które były intensywnie eksploatowane jeszcze przez Tartessów (cywilizację południowej Hiszpanii sprzed wpływów kartagińskich i rzymskich).
Hipoteza baskijska
Niektórzy badacze sugerowali, że nazwa Hispania może mieć przedindoeuropejskie (np. baskijskie) pochodzenie. Jednak te teorie są bardzo spekulatywne, bo języki przedrzymskie Półwyspu Iberyjskiego są słabo znane, a baskijski nie dostarcza jasnych paradygmatów do takiej etymologii.
Hipoteza iberyjska
Możliwe, że Hispania pochodzi z języka iberyjskiego (czyli jednego z języków używanych na północnym i wschodnim wybrzeżu Półwyspu). Jednak ponieważ język iberyjski nie został dotąd całkowicie rozszyfrowany, trudno o konkretną etymologię.
