Troki

Zamek w Trakai był niegdyś rezydencją wielkich książąt litewskich i jednym z najważniejszych ośrodków politycznych, kulturalnych i militarnych Wielkiego Księstwa Litewskiego. W XV wieku zamkiem rządził wielki książę Witold, jeden z największych władców Litwy, który odegrał kluczową rolę w zjednoczeniu Litwy i Rusi.

Dziś zamek jest jednym z najważniejszych zabytków Litwy i jednym z najpopularniejszych celów turystycznych w kraju. Wewnątrz zamku znajduje się muzeum poświęcone historii i kulturze Litwy, w tym bogata kolekcja sztuki, rzemiosła i uzbrojenia z okresu Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Poza zamkiem, Trakai oferuje również wiele innych atrakcji turystycznych, takich jak cerkiew św. Marii Magdaleny, kościół św. Jana Chrzciciela, muzeum kultury karaimskiej (karaimowie to niewielka grupa etniczna, która osiedliła się w Trakai w XV wieku), a także liczne wakacyjne domki letniskowe i restauracje serwujące tradycyjne litewskie dania, w tym słynne kibiny (pierogi z farszem mięsnym lub rybnym).

Troki leżą na Pojezierzu Wileńskim, na półwyspie między jeziorami Galwe na północy, Tataryszki na zachodzie, Łuka na wschodzie i Giełusz na południu. Pojezierze wileńskie to malowniczy region na Litwie, na południowy zachód od Wilna, który wyróżnia się dużą liczbą jezior polodowcowych, pagórkowatym ukształtowaniem terenu i bogatym dziedzictwem historycznym.

Jezioro Galwe, to jedno z najgłębszych jezior Litwy, do ok. 46 m głębokości z licznymi wsypami, w tym wyspę zamkową. Woda jest stosunkowo czysta, często oceniana pozytywnie pod kątem jakości kąpieli, chociaż oficjalne pomiary mogą się różnić z roku na rok.

Karaimi to niezwykle ciekawa i unikalna grupa etniczno-religijna, której historia w Europie Środkowo-Wschodniej - a zwłaszcza w Trokach - liczy ponad 600 lat. Choć często myleni z Tatarami, mają zupełnie inne pochodzenie, religię i kulturę. 

Karaimi (karaici) to tureckojęzyczny lud wyznający karaimizm – religię monoteistyczną wywodzącą się z judaizmu. W przeciwieństwie do zwykłych Żydów (rabbinicznych), nie uznają Talmudu, a jedynie Tanach (czyli Biblię Hebrajską).

Karaimi zostali sprowadzeni do Trok w 1397 lub 1398 roku przez wielkiego księcia litewskiego Witolda. Po wyprawie na Krym przywiózł on ze sobą około 300 karaimskich rodzin, które miały pełnić funkcję strażników zamku, tłumaczy i wojowników.

Język karaimski należy do rodziny języków tureckich, ale zawiera elementy hebrajskie i słowiańskie.

Karaimi mają silne poczucie odrębności, łącząc elementy kultury żydowskiej, tureckiej i litewskiej. Nosili charakterystyczne stroje wschodnie, a w przeszłości trzymali się endogamii (małżeństw wewnątrz grupy). Znani są z kuchni – szczególnie ze wspomnianych już kibinów (ciasto w formie pieroga z mięsem) – dania obecnie rozsławionego na całą Litwę.