Burgundia (fr. Bourgogne) to region we wschodniej Francji, słynący przede wszystkim z wina, kuchni i pięknych krajobrazów.
Najważniejszym miastem w Burgundii jest Dijon, z pięknymi zabytkami, wspaniałymi muzeami, takimi jak Musée des Beaux-Arts de Dijon, oraz z piękną katedrą Notre-Dame. W Dijon warto spróbować miejscowej potrawy - gorącego sera po burgundzku, tzw. fondue bourguignonne.
Innym popularnym miastem w Burgundii jest Beaune, uważane za stolicę winiarstwa w regionie. W Beaune znajduje się słynny Hotel-Dieu, jeden z najpiękniejszych zabytków renesansowych we Francji, a także liczne winiarnie, gdzie można degustować najlepsze wina burgundzkie, takie jak Chablis, Meursault, Pommard czy Gevrey-Chambertin.
Ślimaki w kuchni Burgundzkiej
Tradycja jedzenia ślimaków (escargots) w kuchni francuskiej jest najbardziej kojarzona z Burgundią. To właśnie stamtąd pochodzi najsłynniejsze danie z ich udziałem – escargots de Bourgogne, czyli ślimaki podawane w maśle czosnkowo-pietruszkowym.
Choć ślimaki jadano na terenach dzisijszej Francji od czasów rzymskich, to Burgundia zasłynęła z ich przyrządzania i uczyniła z nich symbol wykwintnej kuchni. Wynika to z obfitości ślimaków w regionie oraz lokalnych tradycji kulinarnych. Popularność tego dania rozprzestrzeniła się na inne części Francji, a obecnie ślimaki są spożywane w różnych wariantach, m.in. w Alzacji, Prowansji czy Owernii.
Burgundzkie wino
Burgundia (Bourgogne) to jedno z najważniejszych i najbardziej prestiżowych regionów winiarskich Europy - i świata. Należy do tzw. "wielkiej piątki" klasycznych regionów winiarskich Starego Kontynentu.
Burgundia to doskonały przykład regionu, gdzie "terroir" gra pierwsze skrzypce. Winorośle rosną tu na zboczach złożonych z gliny, wapienia i margli. Każda mała działka (tzw. climat lub lieu-dit) może dawać inne wino, mimo że uprawia się ten sam szczep.
Wina z Burgundii są klasyfikowane w sposób wyjątkowo szczegółowy:
- Grand Cru – najwyższa jakość, tylko około 1% produkcji
- Premier Cru – bardzo dobre wina z wyznaczonych winnic
- Village – wina z konkretnych miejscowości, np. Meursault, Gevrey-Chambertin
- Regionalne – np. Bourgogne Rouge czy Bourgogne Blanc
W Burgundii wiele posiadłości (tzw. domaines) ma rodowód sięgający średniowiecza. Mnisi cystersi i benedyktyni prowadzili już wtedy skrupulatne zapiski o właściwościach poszczególnych działek.
Najdroższe wina świata to często właśnie burgundy, np. z Domaine de la Romanée-Conti (DRC). Ich ceny osiągają dziesiątki tysięcy euro za butelkę. To także region, gdzie działa bardzo silny rynek wtórny (aukcje, inwestycje w wino).
Burgundia jest uważana za region:
- o największej finezji i elegancji w winach
- o niespotykanym rozdrobnieniu działek i różnorodności terroir
- z historycznym znaczeniem porównywalnym z Bordeaux, Toskanią czy Piemontem
Mimo że powierzchniowo jest mniejsza niż Bordeaux, to prestiżem często ją przewyższa. Dla koneserów i sommelierów Burgundia to święty graal – trudna do zrozumienia, ale oferująca nagrody największe z możliwych.
Burgundia - jedno z najważniejszych królestw w Rzeszy
W Świętym Cesarstwie Rzymskim tytuł królestwa (regnum) był nadawany rzadko, a większość państw w Rzeszy miała status księstw, margrabstw, hrabstw czy elektoratów. Królestwa w Rzeszy były nieliczne i ograniczały się do tych historycznie uznanych za królestwa.
Królestwa w Świętym Cesarstwie Rzymskim
- Królestwo Niemieckie - Regnum Teutonicum
- Królestwo Czech - Regnum Bohemiae
- Królestwo Włoch - Regnum Italicum
- Królestwo Burgundii - Regnum Arelatense lub Regnum Burgundiae
Królestwa Burgundii obejmowało dzisiejszą wschodnią Francję, zachodnią Szwajcarię oraz południowo-zachodnie Niemcy a jego główne miasta to Lyon, Besançon, Genewa i Awinion.
Teoretycznie cesarz był również królem Burgundii, ale w praktyce cesarska kontrola była słaba. Władza realnie należała do lokalnych książąt i biskupów.
Od XIII wieku cesarze przestali aktywnie rządzić Burgundią, a region coraz bardziej zbliżał się do Francji. W XIV-XV wieku Francja przejęła kontrolę nad większością dawnej Burgundii, a cesarskie roszczenia stały się czysto nominalne. W praktyce oznaczało to, że Burgundia była częścią Rzeszy tylko na papierze, podczas gdy Czechy, jako królestwo, miały realny wpływ na politykę cesarską.
