Miasto na północy Włoch, położone na Nizinie Padańskiej w jej północno-wschodniej części nad rzeką Bacchiglione.
Padwa to jedno z najstarszych miast północnych Włoch, którego początki sięgają czasów przedrzymskich i legendy o trojańskim bohaterze Antenorze jako założycielu.
W średniowieczu miasto stało się ważnym ośrodkiem nauki i kultury, a założony w 1222 roku Uniwersytet w Padwie należy do najstarszych w Europie. Z uczelnią związani byli wybitni uczeni, jak Galileusz czy Kopernik.
Jednym z największych skarbów miasta jest Kaplica Scrovegnich, słynna z fresków Giotta, uznawanych za przełom w sztuce europejskiej.
Ważnym miejscem jest także bazylika św. Antoniego, będąca celem licznych pielgrzymek.
W Padwie znajduje się również monumentalny Prato della Valle – jeden z największych placów Europy, otoczony kanałem i zdobiony posągami. Miasto oferuje także piękne średniowieczne i renesansowe pałace oraz arkadowe ulice sprzyjające spacerom. Padwa słynie z ogrodu botanicznego założonego w 1545 roku, najstarszego na świecie wciąż działającego w pierwotnej lokalizacji.
Wędrując po centrum, turysta natrafia na urokliwe place, takie jak Piazza delle Erbe czy Piazza della Frutta, pełne kawiarni i życia. Bliskość Wenecji sprawia, że Padwa jest świetną bazą wypadową, a jednocześnie mniej zatłoczonym miejscem. Miasto łączy bogatą historię z atmosferą nowoczesnego ośrodka akademickiego. Dzięki temu Padwa przyciąga zarówno miłośników sztuki i architektury, jak i podróżnych poszukujących autentycznej włoskiej atmosfery.
Uniwersytet w Padwie
Uniwersytet w Padwie to jedna z najstarszych i najważniejszych uczelni w Europie, założona w 1222 roku. Powstał w wyniku odejścia grupy profesorów i studentów z Bolonii, którzy chcieli większej swobody naukowej – stąd Padwa szybko stała się symbolem niezależności akademickiej. Już w średniowieczu uczelnia przyciągała studentów z całej Europy, oferując wykłady z prawa, medycyny, filozofii i teologii.
W XVII wieku Padwa była jednym z najważniejszych ośrodków badań naukowych – to tutaj Galileusz wykładał matematykę i astronomię, prowadząc doświadczenia, które stały się fundamentem nowożytnej nauki. Uniwersytet słynie także z badań w medycynie i biologii – jego Ogród Botaniczny, założony w 1545 roku, jest najstarszym wciąż funkcjonującym ogrodem akademickim na świecie.
Dziś Uniwersytet w Padwie pozostaje prestiżową instytucją z ponad 60 tysiącami studentów, a jego kampusy w centrum miasta i w okolicach tworzą charakterystyczną atmosferę młodości i intelektualnej energii. Uniwersytet znacząco wpływa też na życie miasta – od kulturalnych wydarzeń po kawiarnie, restauracje i życie nocne, w których tętni akademickie Padwa.
Święty Antoni z Padwy
Choć urodził się w Lizbonie (1195) jako Ferdynand Bulonne, większość życia zakonnego spędził we Włoszech i właśnie w Padwie zyskał największą sławę jako franciszkanin, kaznodzieja i cudotwórca. Do miasta przybył około 1229 roku i tu bardzo szybko zdobył ogromny autorytet jako mówca i obrońca ubogich, a jego kazania gromadziły tłumy. Zmarł w 1231 roku w pobliskim Arcella, a już rok później został kanonizowany przez papieża Grzegorza IX – co jest jednym z najszybszych procesów kanonizacyjnych w historii.
W Padwie jego obecność jest wszechobecna – od nazw ulic, szkół i instytucji po pamiątki dla turystów: figurki, breloczki, medaliki, magnesy czy obrazki. Każdego roku do miasta przybywają setki tysięcy pielgrzymów z całego świata, a 13 czerwca – w dniu jego święta – ulice Padwy zamieniają się w wielką procesję.
Można więc śmiało powiedzieć, że dla tożsamości i promocji miasta św. Antoni jest najważniejszą postacią, a Padwa bez niego nie miałaby tego samego znaczenia duchowego i kulturowego.
Bazylika Św. Antoniego w Padwie
Bazylika św. Antoniego w Padwie, nazywana po prostu „Il Santo”, to prawdziwe serce duchowe miasta i jedno z najważniejszych sanktuariów chrześcijańskich we Włoszech. Została wzniesiona w latach 30. XIII wieku, tuż po śmierci i kanonizacji św. Antoniego, aby pomieścić jego grób i otaczający go kult. Świątynia łączy w sobie różne style – od romańskich i gotyckich po bizantyńskie – co sprawia, że wygląda niezwykle monumentalnie i egzotycznie, a jej charakterystyczne kopuły przypominają nieco bazyliki w Wenecji.
Bazylika jest również prawdziwym muzeum sztuki – pracowali tu najwybitniejsi artyści włoscy, tacy jak Donatello, który stworzył monumentalny ołtarz główny i słynny pomnik konny kondotiera Gattamelaty stojący przed świątynią. Każda kaplica i korytarz kryją wspaniałe freski, rzeźby i nagrobki, świadczące o wielowiekowej tradycji pobożności i bogactwie darów składanych przez pielgrzymów.
Kaplica relikwi - Cappella delle Reliquie
Cappella delle Reliquie (zwana też del Tesoro) w Bazylice św. Antoniego to jedno z najbogatszych sanktuariów relikwii w całych Włoszech, a nawet w Europie. Powstała w XVII wieku jako swoiste „serce skarbca” i do dziś robi ogromne wrażenie na pielgrzymach i turystach.
Najcenniejsze są oczywiście relikwie samego św. Antoniego – przede wszystkim jego cudownie zachowany język, żuchwa i struny głosowe, przechowywane w bogato zdobionych relikwiarzach ze złota i srebra, wysadzanych klejnotami. Ich znaczenie podkreśla tradycja, według której język świętego ocalał nietknięty rozkładem, co miało symbolizować niezwykłą moc jego kazań.
Poza tym w kaplicy znajdują się także inne ważne relikwie – zarówno fragmenty ciała św. Antoniego (np. broda, skórzany habit), jak i relikwie innych świętych, zgromadzone przez wieki dzięki darom papieży, władców i możnych rodów. Całość została umieszczona w wspaniałej, barokowej aranżacji, gdzie bogate złocenia, marmury i rzeźby kontrastują z ciszą i skupieniem pielgrzymów.
Kaplica i ołtarz Arki - Cappella e altare dell`Arca
Cappella e Altare dell’Arca w Bazylice św. Antoniego to absolutnie centralny punkt całego sanktuarium – zaraz po grobie i kaplicy relikwii. Nazywana jest też po prostu „Kaplicą św. Antoniego”, bo to właśnie tutaj, w monumentalnym marmurowym grobowcu – Arca del Santo – spoczywają doczesne szczątki patrona Padwy.
Arka została wykonana w stylu gotyckim w XIV wieku i ustawiona w specjalnej kaplicy po lewej stronie transeptu. To miejsce od wieków przyciąga pielgrzymów, którzy dotykają marmurowych płyt i składają swoje prośby oraz podziękowania. Sam grobowiec jest bogato zdobiony – otaczają go rzeźby świętych i sceny z życia św. Antoniego, a także dekoracje wykonane przez najwybitniejszych artystów padewskich i weneckich epoki.
Kaplica San Giacomo
Cappella di San Giacomo jest poświęcona św. Jakubowi i często pełniła funkcję kaplicy dla pielgrzymów przybywających do Padwy, w tym tych podróżujących Camino de Santiago. Kaplica zachowała elementy gotyckiej dekoracji i fresków, przedstawiających sceny z życia świętego oraz motywy ewangeliczne, które miały inspirować wiernych do pobożności i modlitwy. W jej wnętrzu znajdują się również marmurowe nagrobki dawnych fundatorów i lokalnych dostojników kościelnych.
Piazza Prato della Valle
Piazza Prato della Valle w Padwie to jeden z największych i najbardziej charakterystycznych placów we Włoszech, a zarazem w Europie – jego powierzchnia wynosi około 90 000 m², co czyni go jednym z największych placów w Europie. Już w XVI wieku był miejscem targów i spotkań społecznych, ale ostateczny kształt nadał mu XVIII-wieczny projekt architektoniczny autorstwa Andrea Memmiego.
Plac ma charakter eliptyczny, z centralnym zielonym terenem otoczonym kanałem wodnym, a wzdłuż jego obwodu ustawiono 78 posągów słynnych postaci historycznych i uczonych związanych z Padwą, w tym papieży, naukowców i lokalnych patronów.
Loggia Amulea
Pierwotnie w tym miejscu znajdował się Collegio Amuleo, założony przez kardynała Antonio da Mula w XVII wieku. Po jego zniszczeniu w wyniku pożaru w 1822 roku, miasto postanowiło odbudować obiekt. W 1858 roku architekt Eugenio Maestri zaprezentował projekt nowego budynku w stylu neogotyckim, który został zrealizowany w latach 1860–1865.
Od 1906 do 1989 roku Loggia Amulea była siedzibą straży pożarnej w Padwie. Po zakończeniu tej funkcji budynek został zaadaptowany na potrzeby administracyjne i obecnie mieści urzędy miejskie.
Bazylika Santa Giustina
Bazylika św. Giustiny (Santa Giustina) to bardzo stary i ważny kościół / opactwo benedyktyńskie w Padwie, znajdujące się przy Prato della Valle. Jej korzenie sięgają czasów wczesnochrześcijańskich – pierwszy budynek został wzniesiony około V wieku na miejscu cmentarza ku czci męczennicy Giustiny.
Kim była Giustina? Według tradycji żyła na przełomie III i IV wieku, za czasów cesarza Dioklecjana, który prowadził jedno z najcięższych prześladowań chrześcijan (303–305). W czasie prześladowań odmówiła złożenia ofiary pogańskim bóstwom i została ścięta mieczem około roku 304 w Padwie.
Katedra w Padwie
Katedra w Padwie (Duomo di Padova, Cattedrale di Santa Maria Assunta) jest trochę w cieniu innych świątyń miasta: przede wszystkim Bazyliki św. Antoniego („Il Santo”) i Bazyliki św. Giustiny. A przecież to oficjalna siedziba biskupa Padwy.
Pierwsza katedra powstała już w IV wieku, w miejscu gdzie według tradycji głosił św. Prosdocimus, pierwszy biskup Padwy.
Kolejne budowle były niszczone i przebudowywane; obecna forma pochodzi z XVI–XVIII wieku. W 1551 roku rozpoczęto gruntowną przebudowę według projektu Michała Anioła (tak, tego samego! – ale jego projekt nie został w pełni zrealizowany).
Budowę kontynuowano w XVII–XVIII w., stąd jej dzisiejszy charakter bardziej barokowo-klasycystyczny niż gotycki czy romański.
Kościół Santa Maria dei Servi
Świątynię wzniesiono w latach 1372-1390 z inicjatywy Finy Buzzaccarini, żony Francesco il Vecchio da Carrara. Powstała na miejscu pałacu Nicolò da Carrara, który został zniszczony jako kara za zdradę (współpracę z rodem Scaligerów) w 1327 roku.
W roku 1393 Francesco Novello (syn Finy) przekazał kościół Zakonowi Servitów (Servi di Maria). W czasie napoleońskich reform (1807) zakon został usunięty, a kościół skonfiskowany przez państwo. Kościół oficjalnie powrócił do własności kościelnej w 1963 roku.
Klasztor Franciszkanów w Padwie
Rozwijał się stopniowo przez wieki, początkowo jako skromna budowla związana ze św. Antonim, potem był wielokrotnie przebudowywany i rozszerzany. Współcześnie kompleks składa się z pięciu krużganków (cloisters) oraz szeregu przylegających budynków, sal, dziedzińców.
Pierwszy konwent franciszkanów przy tym miejscu istniał już niedługo po śmierci św. Antoniego (1231). Już w 1229 istniał jakiś skromny klasztor obok małego kościoła Santa Maria Mater Domini – później klasztor ten był przenoszony i rozbudowywany.
Kościół San Daniele w Padwie
Kościół San Daniele Martire w Padwie to jedno z mniej znanych, ale pełnych historii miejsc w mieście. Choć z zewnątrz może wydawać się skromny, jego wnętrze kryje bogatą historię i cenne dzieła sztuki.
Kościół został założony w 1076 roku przez biskupa Olderico podczas transportu relikwii św. Daniela z Bazyliki Św. Giustyny do katedry. Według tradycji, gdy relikwie zatrzymały się w tym miejscu i nie mogły być ruszone, biskup złożył obietnicę zbudowania kościoła, co miało umożliwić dalszy transport. Po spełnieniu obietnicy relikwie ponownie stały się lekkie i mogły być kontynuowane do katedry. Św. Daniel z Padwy, męczennik z II wieku, jest jednym z patronów miasta.
Piazza dei Signori i Torre dell`Orologio
Piazza dei Signori to jedno z najważniejszych miejsc w Padwie, pełniące funkcję reprezentacyjną i kulturalną. Jego nazwa pochodzi od Palazzo della Signoria, rezydencji rodziny Carraresi, która rządziła miastem do 1405 roku.
Plac powstał w XIV wieku w wyniku urbanistycznej reorganizacji, z inicjatywy Ubertino da Carrara. Otoczony jest przez monumentalne budynki, w tym Palazzo del Capitaniato i Palazzo dei Camerlenghi, które zastąpiły dawny pałac Carrara.
Torre dell'Orologio, czyli Wieża Zegarowa, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych punktów Padwy. Została zbudowana w latach 1426–1430 z inicjatywy Ubertino da Carrara, władcy Padwy z rodziny Carraresi. Zegar zaprojektował Giovanni Dondi dell'Orologio, włoski lekarz i astronom, znany ze swoich osiągnięć w dziedzinie mechaniki zegarowej
Palazzo della Ragione
Palazzo della Ragione w Padwie to jeden z najważniejszych i najlepiej zachowanych średniowiecznych budynków cywilnych we Włoszech. Znajduje się w sercu miasta, pomiędzy Piazza delle Erbe a Piazza della Frutta, i przez wieki pełnił funkcję sądu miejskiego oraz centrum administracyjnego Padwy.
Budowę rozpoczęto w 1172 roku, a obecny kształt budynku pochodzi z późniejszych przebudów w XIII i XIV wieku. Najbardziej charakterystycznym elementem jest wielka sala na pierwszym piętrze, zwana Salone, o powierzchni około 81 × 27 metrów, wsparta na pojedynczych kolumnach, bez żadnych podpór pośrodku – co czyni ją jedną z największych hal średniowiecznej Europy.
Dla turystów Palazzo della Ragione jest obowiązkowym punktem zwiedzania Padwy – nie tylko ze względu na architekturę i freski, ale też dlatego, że jest symbolem średniowiecznej autonomii miasta, jego prawa i bogactwa.
Madonna Addolorata al Torresino
Kościół Madonna Addolorata al Torresino w Padwie to interesująca mieszanka stylów architektonicznych. Jego okrągły plan przypomina romańską rotundę, podczas gdy fasada jest klasycystyczna.
Kościół został zbudowany w latach 1718–1726 na miejscu starszego oratorium z XV wieku. Projekt architektoniczny opracował Girolamo Frigimelica Roberti, a budowę ukończył Sante Bonato.
Nazwa Torresino pochodzi od średniowiecznej wieży obronnej, przy której pierwotnie znajdowało się oratorium.
Caorle
Niewielkie, lecz bardzo stare miasto w Wenecji Euganejskiej, położone nad Adriatykiem między Wenecją a Triestem.
Wenecja
Miasto we Włoszech, położone na 118 małych wyspach połączonych mostami i kanałami, uważane za jedno z najpiękniejszych i najromantyczniejszych miast na świecie.