Muzeum Alfa Romeo w Arese - Włochy - Lombardia

Samochód koncepcyjny, na bazie 33 Stradale, od Giugiaro, jednego z największych włoskich konstruktorów nadwozi. 

Zewnętrzne panele nadwozia (z włókna szklanego) są pomalowane na metaliczny szary kolor z typowymi dużymi płatkami metalicznymi popularnych wówczas farb.

Na zlecenie hrabiego Marco Ricottiego firma Carrozzeria Castagna w Mediolanie zaprojektowała i zbudowała w 1914 roku ten znakomity korpus z kutego aluminium, wzorowany na sterowcu. Wycięcie widoczne z przodu nadwozia zwęża się w stronę mosiężnej chłodnicy, a tuż za nią znajduje się silnik. Śliski kształt nadwozia Castagna spowodował wzrost maksymalnej prędkości samochodu o 14 km/h, co przełożyło się na zgłoszoną prędkość maksymalną 150 km/h (93 mph). 

Po zakończeniu I wojny światowej firma Alfa Romeo opracowała i w 1922 roku wprowadziła na rynek nowy model RL. Samochód ten zbudowano na ramie drabinkowej z półeliptycznymi resorami na wszystkich kołach. 6-cylindrowy silnik górnozaworowy miał pojemność 2916 lub 2996 cm3 i był wyposażony w jeden lub dwa gaźniki. Alfa Romeo RL produkowana była w czterech wersjach: Normale (2,9 l, 57 KM), Turismo (3,0 l, 62 KM), Sport (3,0 l, 72 KM) i Super Sport (3,0 l, 85 KM). Nadwozie dla ostatniej wersji wykonała firma Castagna lub Zagato.

Samochód powstały na bazie Alfa Romeo 1900 Sprint. Silnik o pojemności 1997cm3 został całkowicie przeprojektowany z blokiem cylindrów i głowicą ze stopów lekkich, dwuwałowym rozdziałem mocy i pojedynczym zasilaniem. Moc 158 KM przy maksymalnej prędkości 220 km/h. 
Wyprodukowano łącznie sześć egzemplarzy tego modelu.

Zaprezentowany na Salonie Samochodowym w Turynie w 1963 roku, pierwszy prototyp sygnowany przez Zagato. Rozstaw osi stanowi skróconą wersję 2600 Spider,a nadwozie charakteryzuje się opływową budową, z efektownym i lekko cofniętym ogonem Kamm, podobnie jak w samochodach wyścigowych. Przód pojazdu jest również bardzo osobliwy.

Maksymalna moc - 145 KM przy 5900 obr./min
Waga - 1250kg
Maksymalna prędkość - 197 km/h

Samochód powstały na bazie Alfa Romeo 33 Stradale, z dwulitrowym silnikiem V8 umieszczonym centralnie. Za projekt odpowiada Marcello Gandini ze studia projektowego Bertone.

Nadwozie w kształcie klina, o niskim, opływowym profilu i pionowo otwieranych drzwiach. Niska linia w kształcie klina, chowane reflektory i niekonwencjonalne drzwi zrewolucjonizowały koncepcję samochodu koncepcyjnego z silnikiem umieszczonym centralnie i pozostały stylistycznym wpływem na samochody sportowe aż do lat 80. XX wieku

Kontynuator sukcesów modeli 6C 1500 Super Sport i 6C 1750 Grand Sport. Zaprojektowany przez Zagato i Touring Superleggera.
To właśnie w 8C 2300 Spider Corsa Enzo Ferrari wziął udział w ostatnim wyścigu w swojej karierze kierowcy, 9 sierpnia 1931 roku, w którym zajął 2 miejsce.
Silnik: rzędowy 8 cylindrów, podwójne wałki rozrządu
Średnica i skok: 65 mm x 88 mm
Całkowita skokowa: 2336 cm3
Moc: 165 KM przy 5400 obr/min 
Prędkość maksymalna: 195 km/h

Jeden z 6 modeli samochodów opartych na podwoziu Alfy Romeo 33 Stradale. Nadwozie stworzone przez biuro projektowe Pininfarina. 
Coupé, zostało zaprezentowane na Salonie Samochodowym w Paryżu w październiku 1969 roku i było próbą ponownego wykorzystania przez Pininfarinę projektu Ferrari P5, zaprezentowanemu na Salonie Motoryzacyjnym w Genewie.

Drugi samochód wyprodukowany przez firmę ALFA, która później przekształciła się w Alfa Romeo. Zaprojektowany przez Giuseppe Merosi. Samochód osiągał prędkość maksymalną 90 km/h (56 mil/h).

Model na bazie Giulię Sprint GT, po raz pierwszy zaprezentowany na EXPO 1967 w Montrealu. 
W warsztacie Bertone 29-letni Marcello Gandini zaprojektował eleganckie, niskie i opływowe coupé. Oryginalność projektu w dużej mierze wynikała z niskiej osłony chłodnicy i opadającej maski, która do połowy zakrywała reflektory za charakterystycznymi żaluzjowymi powiekami, co było nowatorskim i innowacyjnym rozwiązaniem, które poprawiło profil aerodynamiczny samochodu.

Wprowadzona na rynek w 1929 roku. Jako drugi dostępny wariant 6C , model 1750 charakteryzował się nie tylko większym i mocniejszym silnikiem, ale także ulepszonymi podwoziem i układem kierowniczym. Model 1750 był dostępny w różnych wersjach nadwozia, a dużą część produkcji nadwozia wykonywali, na zamówienie, rzemieślnicy.

Wersja coupé Giulietty zwana Sprint produkowana od 1954 roku.
Prędkość maksymalna: 161 km/h.

Produkowany przez Alfa Romeo od 1965 do 1971 roku. Został stworzony do wyścigów - Corsa, i użytku drogowego - Stradale.

Alfa Romeo 8C to gama samochodów drogowych, wyścigowych i sportowych Alfa Romeo z lat trzydziestych XX wieku.

Liczba 8C oznacza 8 cylindrów i pierwotnie był to 8-cylindrowy rzędowy silnik. Zaprojektowany przez Vittorio Jano silnik 8C był głównym silnikiem wyścigowym Alfy Romeo od jego wprowadzenia w 1931 r. do wycofania z eksploatacji w 1939 roku. 

Nawiązuje do modeli Alfa Romeo z lat  30 i 40, oznaczonych symbolem 8C. Producent oznaczał tak auta z 8-cylindrowanymi silnikami.

Prototyp samochodu Alfa Romeo 8C Competizione zadebiutował podczas salonu samochodowego we Frankfurcie jesienią 2003 roku.

Samochód wyścigowy Grupy C zbudowanym przez Alfa Romeo na początku lat 90-tych. Zaprojektowany, aby zastąpić Lancię Lc2. Silnik V10 został na pewnym etapie jego rozwoju zastąpiony 3,5-litrowym silnikiem V12 pochodzącym od Ferrari.

Samochód koncepcyjny biura projektowego Pininfarina.