Siena

Pierwszą fontannę na Piazza del Campo ukończono w 1342 roku. Podziemnymi rurami doprowadzano wodę z ujęcia odległego o 25 kilometrów. 
Legenda głosi, że termin Gaia odnosi się do łacińskiego określenia OBLUBIENICY i że fontanna była poświęcona Oblubienicy Bożej i patronce Sieny, Dziewicy Marii.
W 1419 roku fontanna otrzymała obecną ozdobną ramę wykonaną przez Jacopo della Quercia.
Płaskorzeźby boczne przedstawiają epizody z Księgi Rodzaju: Stworzenie Adama i Ucieczka z ogrodu Eden. Wilki tryskające wodą, przedstawiające wilczycę Remusa i Romulusa, dla uczczenia rzekomych powiązań Sieny ze starożytnym Rzymem.

Pałac miejski w stylu gotyckim położony na Piazza Salimbeni. Budynek, powiązany ze starożytną rodziną kupiecką ze Sieny, mieści obecnie główne biura Banca Monte dei Paschi di Siena, najstarszego banku na świecie.

Został zbudowany w XIV wieku, prawdopodobnie nad istniejącymi wcześniej budynkami z XII-XIII wieku. W XIX wieku został przebudowany w stylu neogotyckim.

Zbudowany na zlecenie contrada dell'Onda, czyli 17 okręgów miejskich, których przedstawiciele ścigają się na koniach w Palio di Siena i rozpoczął działalność w 1521 roku.
Budowa trwała przez całe stulecie.

Położony na Piazza Tolomei, jeden z najstarszych budynków w mieście. Pierwotny kościół w stylu romańskim, na planie krzyża łacińskiego, wzniesiono pierwotnie w XI-XII wieku.
W XIII wieku był siedzibą rady rodzącej się Republiki Sieny i w tym miejscu w 1260 roku odbyło się spotkanie Rady 24 z ambasadorami Florencji. Ten ostatni zażądał, aby Siena przełamała jej mury i pozwoliła na założenie florenckich fortec w każdym Terzo. Te ciężkie żądania zmusiły tych pierwszych do podjęcia decyzji, że wojna z Florencją jest nieunikniona, odprawili ambasadorów i przygotowali się do wojny.

Jeden z najstarszych pałaców w mieście, wzniesiony w latach 1270-1275 przez rodzinę Tolomei. 
Służył jako pierwsza stała siedziba gminy sieneńskiej, przed budową Palazzo Pubblico na Piazza del Campo, a także pełnił funkcję banku i prywatnej rezydencji.

Po założeniu habitu tercjarki Katarzyna w dalszym ciągu spędzała życie w miejscu swoich narodzin, zgodnie z nowym sposobem przeżywania poświęcenia się Bogu, wprowadzonym po raz pierwszy przez św. Franciszka, a następnie zaakceptowanym także przez św. Dominika.

Sanktuarium obejmuje starożytny dom rodziny Benincasa, miejsce narodzin Świętej Katarzyny.

Kościół poświęcony jest tajemnicy Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Elżbiety. Jest sanktuarium, w którym przechowywany jest obraz Madonny z Provenzano, czczony pod tytułem Advocata nostra i na cześć którego co roku, w dniu 2 lipca zostaje uruchomione słynne Palio.

Legenda głosi, że na zewnętrznej ścianie jednego z domów w dzielnicy wisiał obraz z glazurowanej terakoty przedstawiający temat Piety, wykonany według popularnej tradycji przez św. Katarzynę ze Sieny.

W 1552 roku zdarzyło się, że hiszpański arkebuzer oddał strzał z broni palnej w stronę świętego obrazu, pozostawiając popiersie Madonny nienaruszone, niszcząc jednak jej ramiona i resztę obrazu. Rzeźba od razu stała się symbolem: była przedmiotem wielkiej czci ludu, początkowo w ramach zadośćuczynienia za świętokradczy gest, a później z powodu przypisania Madonnie kilku cudów, uznanych w 1594 r.

Niedokończone fragmenty nowej katedry, teraz taras widokowy. W 1339 roku podjęto decyzję o rozbudowie katedry w Sienie. Projekt przewidywał, że obecna katedra będzie reprezentować jedynie transept nowej katedry. Realizacja prac musiała nastąpić poprzez budowę trzech nowych naw, jednak z powodu różnych trudności i straszliwej zarazy z 1348 roku prace zostały definitywnie przerwane w 1357 roku.